[Eντευκτήριο – Review] My mother’s silence

“Ο επιτελεστικός μεταμοντερνισμός του πεζογράφου Χρήστου Χρυσόπουλου (1968) βρίσκει, θαρρώ, στο “My mother’s silence” (Νεφέλη, 2014) όχι μόνο ένα εικαστικό πάρισο, μα και την ποιητική του «μαύρη τρύπα». Τούτο το λεύκωμα των είκοσι παγερά ατμοσφαιρικών, συμμετρικών, υπόγεια ανησυχαστικών φωτογραφιών τής οριστικά ερημωμένης από πατέρα πατρικής οικίας τού συγγραφέα (όπου πλέον ενοικεί μόνο η –απούσα από τις φωτογραφίες– μητέρα) αποτελεί άσκηση στο άλεκτον του ασυνειδήτου, αλλά με τρόπο που θα περιμέναμε μάλλον από το βλέμμα ενός ποιητή. Οι εικόνες –τραβηγμένες από τον υιό που εισβάλλει στην οικία του σαν κλέφτης– ισορροπούν μεταξύ του κεκτημένα οικείου («αυτό ήταν το σπίτι μου») και του ανεπανόρθωτα ανοίκειου («αυτό ποτέ δεν θα είναι το δικό μου σπίτι»). Σεμέν, λαμπατέρ, μπιμπελό, σκιές μετατρέπονται σε «ανοικιακή» θαλπωρή, σε ηδονοβλεψία προς το Χαμένο ή εξαρχής Ανύπαρκτο. Τούτη η φωτογραφική παράκαμψη μετατρέπει τη Μητρική σιωπή σε αυτο-βιογραφική σιωπή του υιού: Μια χωρίς λόγια αφήγηση, με τον πεζογράφο Χρυσόπουλο να πλησιάζει αίφνης την πάντοτε μετωνυμική υποκειμενικότητα της ποιήσεως. Εξού και η μαύρη τρύπα.
O Vasilis Amanatidis γράφει στο τρέχον “Εντευκτήριο” για την έκθεση My mother’s silence mother’s silence” που φιλοξενείται ως τις 26 Απριλίου στο Museum Alex Mylona στο Θησείο, σε επιμέλεια του Ντένη Ζαχαρόπουλου].